Ervaringen van een melkmeisje

25-02-2020

Zoals velen van jullie inmiddels weten, heb ik geen agrarische roots. Ik ben niet opgegroeid op of nabij een boerderij, maar geboren en getogen in de stad Groningen. Grappig is dat ik wel eens, ik denk in groep 6 van de basisschool, een spreekbeurt heb gehouden over de boerderij, waarbij ik ter voorvereiding een melkveehouderij bezocht. Vaag weet ik nog dat ik toen uitleg kreeg over het melken en over het werk op de boerderij. Haha, toen natuurlijk nooit kunnen bevroeden dat het voor mij in de toekomst heel relevant zou worden.
Fast forward naar nu, 2020, het eerste jaar dat wij onze Groninger Blaarkop koeien melken. En het mag gezegd: het houden van melkvee is echt anders dan het houden van zoog-/vleesvee. Wij hebben ons bedrijf zo ingericht dat wij een medewerker hebben die zich doordeweeks toelegt op de verzorging van het vee en die het melken dan veelal op zich neemt. Dit is voor ons een heel bewuste keuze, gezien de aard van ons bedrijf en de taken die Maurits en ik hebben, ook veel buiten de fysieke boerderij. Bovendien zou ik zelf niet heel gelukkig worden van volledig ‘boerin’ zijn, met de standaard werkzaamheden die daarbij behoren. Ik voel me het prettigst bij de combinatie van het hands-on werk, alsook het kantoor-, onderzoeks-, marketing- en verbinden werk. 
Maar natuurlijk was één van mijn doelen om te leren melken, nu we daar zo actief mee zijn. Inmiddels heb ik een aantal keer meegedraaid met melken, met Maurits in de melkstal. En ik moet zeggen, ik vind het leuk om te doen. Ik vind het fijn om deze praktische klus te kunnen doen, al is het maar een (paar) keer per week. Dat is nu ons streven: dat Maurits en ik een aantal keer in de week het melken op ons nemen. Vooralsnog pakt Maurits de weekend melkbeurten op zich (en alle andere werkzaamheden die twee keer daags op de boerderij moeten gebeuren), maar we zijn op zoek naar iemand die ons ook daarin kan ondersteunen, al is het maar af en toe. 


Wat ik heb geleerd van/door het melken:

  • Iedere koe is anders, zeker ook het uier en de spenen (het zijn net mensenvrouwen ;) ). Sommige koeien hebben grote lange spenen en andere korte en dikke. Er zijn er zelfs een paar met een vijfde speen, natuurlijk is dit een overbodige.
  • Het melken bestaat uit een paar verschillende stappen, het is een kwestie van een aantal keer doen en dan worden deze stappen een automatisme. De stappen in het kort: schoonmaken uier en spenen, voorstralen, melkstel onderhangen, dippen en door naar de volgende reeks koeien. Wanneer alle koeien gemolken zijn alles goed schoonspoelen, want hygiene is cruciaal voor zowel de koeien als voor de kwaliteit van de melk. 
  • Je wordt er fysiek sterk van, vooral in de armen. Je moet soms best ver rijken en dat voel je in je armen, ook het melkstel onder de uiers hangen vraagt enige kracht en behendigheid.
  • Het maakt lawaai: als de melkerij aanstaat, maakt dat een herrie. Dat vind ik het minste aan het melken, maar we moeten nog wat leidingen en dergelijke wegwerken, waardoor het geluid minder zal worden. Ik weet wel dat ik, als ik alles eenmaal echt goed onder de knie heb en Maurits geen vragen hoef te stellen, ik ga werken met oordopjes in (met een lekker muziekje aan).
  • Je krijgt extra veel waardering voor die prachtige koeien, dat ze zoiets moois en heerlijks aan ons schenken: het witte goud! En ik zie dat het goed is, de koeien laten zich rustig melken, al is er wel eens eentje die wat schopperig is. 
  • Je moet niet bang zijn voor wat poep dat je om de oren vliegt af en toe. Soms heb je geluk en houden de koeien zich in terwijl ze in de melkstal staan. Andere momenten daarentegen, heb je minder geluk. Maar ach, je kleedt je erop en een wasmachine en warme douche nadien worden des te meer gewaardeerd.  

Heb jij wel eens een koe gemolken? Of misschien doe je dit wel regelmatig? Ik lees graag jouw ervaringen. 
 

koeien melkstal

Hallo! Ik (Jessica) deel op deze blog mijn ervaringen en de belevenissen op en rond boerderij Eytemaheert. Je kunt hier lezen over de onwikkelingen van ons bedrijf en het gebied dat we aan het inrichten zijn naar een steeds waardevoller natuurlijk landbouwgebied, waarbij wij als missie hebben optimaal een diversiteit aan voedsel te produceren, binnen de grenzen van de natuur.

Soms geef ik je een inkijkje in mijn/onze persoonlijke zienswijze en ervaringen. Onze inspanningen zijn precies dat: inspanningen en dat is niet altijd makkelijk. Ik hoop je te inspireren, vermaken en informeren, want wij hebben een uniek verhaal te vertellen.

 

Jessica Tepper-Kuiper