Ik loop al langer rond met de behoefte om hierover te schrijven, maar nu maandag LNV Minister Carola Schouten haar Realisatieplan prestendeerde (wij waren aanwezig bij deze presentatie) en hier vanuit de 'consument' veel kritiek op kwam, moet me dit nu echt van het hart. Wat moet mij dan van het hart? Dat er vaak een verschil zit tussen wat de burger wil en waar de consument zijn geld aan uitgeeft. De burger wil duurzaam, natuurlijk en diervriendelijk. De consument kiest (natuurlijk zijn er uitzonderingen) voor goedkoop en gemakkelijk. 
En in alle eerlijkheid: dat is frustrerend voor de boeren die zich zo inzetten voor wat de burger (en de duurzame boer zelf) belangrijk vindt. Bovendien is het een extra drempel voor de boeren die overwegen te verduurzamen, want die boer twijfelt of hij zijn duurzaam en natuurlijk geproduceerde product straks wel zal verkopen als de consument toch vooral blijft kiezen voor een niet duurzaam product.
Dit is een serieus probleem. De burger is hierin echt aan zet. Natuurlijk heeft de agrarier of ander soort producent net zo goed een verantwoordelijkheid, maar het moet wel van twee kanten komen.

Wat zien wij zelf veel? Dat veel mensen aangeven dat ze vinden dat iedere boer het zoals ons zou moeten doen, dat vrijwel iedereen het fan-tas-tisch vindt dat wij ons zo inzetten voor deze vorm van veehouderij en natuurbeheer. Maar daar blijft het dan nog te vaak bij. Wij kunnen dit niet doen zonder dat mensen onze producten kopen. En dat geldt voor iedere duurzame, natuurlijk werkende boer/producent. Degenen die hier echt 100% achter staan en niet anders zouden kunnen, laten zich niet zomaar uit het veld slaan, die hebben een lange adem en die vertrouwen erop dat de consument uiteindelijk in lijn zal gaan lopen met datgene wat de burger zegt belangrijk te vinden. Maar juist de groep boeren die nu op een wijze voedsel produceert die een grote afbreuk doet aan de bodem, de biodiversiteit en uiteindelijk aan het instandhouden van de voedselproductie op lange termijn, díe groep durft de sprong niet te wagen en blijft doorgaan op de oude, vertrouwde, goedkope manier. Bulk en monocultuur. Met alle gevolgen van dien. En nu er de expliciete toezegging is gedaan om er alles aan te doen de landbouw en voedselproductie te verduurzamen en de kringlopen te sluiten, moet iedereen hier aan meedoen. Boeren, burgers, bedrijven en overheden. Voeding treft ons allemaal, de wens ook in de toekomst voldoende en gezonde voeding te hebben treft ons allemaal. Laten we deze handschoen dan ook allemaal oppakken.

Daarom deze blogpost, met onze open oproep voor het aangaan van het gesprek en voor het hopelijk aan het denken zetten van de burger én de consument. Deze twee moeten één gaan worden, willen we ook op lange termijn goed, gezond en genoeg te eten hebben. Goedkoop eten ís niet goedkoop, de echte prijs wordt duur betaald.