Wat een bizarre weken beleven wij. Onze trouwe volgers hebben via Facebook inzage gekregen in  de dreigende situatie als gevolg van de nieuwe fosfaatregelgeving. Ons Levend erfgoed wordt ernstig bedreigd, doordat álle koeien worden meegenomen in de fosfaatwetgeving, ondanks dat het aan alle kanten duidelijk is dat zeker niet alle koeien (oftewel alle rundveehouders) hebben bijgedragen aan het fosfaatprobleem. Voor meer informatie over deze kwestie verwijs ik eenieder graag naar dit artikel, voor deze blogpost voert dat nu te ver.

Na een spoedbijeenkomst (anderhalve week geleden), georganiseerd door de Stichting Zeldzame Huisdierrassen (een koe telt als een landbouwhuisdier, ‘what’s in a name’). Het was een overleg met als doel te bespreken hoe de strijd verder aan te gaan, om de staatssecretaris en de politiek in het geheel, wakker te schudden en op de hoogte te brengen van de ongewenste en onbedoelde gevolgen van de huidige regelgeving. De strategie: de media aan het werk zetten. Maurits en ik, strijdbaar en gemotiveerd als we zijn, zijn hier vol overgave mee aan de slag gegaan. Zo voer je opeens een zeer intensieve campagne, en dat vanuit je eigen woning en boerderij, met ook nog twee jonge kinderen en natuurlijk de koeien die aandacht vragen. En ook de webwinkel draait altijd door. Vanaf dat weekend konden wij onze telefoons geen minuut met rust laten. Ik veel online op Social Media om de burger op de hoogte te brengen van de situatie, Maurits zijn netwerk aanborend om de media te bereiken. Zaterdag al leken wij beet te hebben, maar dit liep eerst op niets uit. Toen ben ik zaterdagavond in de spreekwoordelijke pen geklommen. Met succes, want die zondagavond werd Maurits geïnterviewd door RTVNoord. Het resultaat hiervan was een online artikel en een radio-item.

En toen kwam de maandag. Poeh, wat een dag! We hadden zowel De Volkskrant, RTV Noord (dit keer voor de tv, het nieuws) én De Boerderij over de vloer. De koeien kregen sterallures en waren die fotografen en camera’s al gauw beu. Steeds weer kwamen wij er aan om ze een bepaalde kant op te krijgen, alles voor de foto. Het was leuk, intensief, spannend, maar zeker ook heel erg bevredigend. Want het blijkt dus echt dat wanneer je een goed verhaal hebt, dit goed weet over te brengen en heel veel inzet toont, je zeker wat kunt bereiken. De media is wakker, de politiek is wakker en wij hebben zeker goede hoop dat de zeldzame (veelal) bedreigde runderrassen beschermd gaan worden.

Die dinsdag ook zo hectisch, met o.a. een interview en fotoshoot voor een agri-bijlage van het Dagblad van het Noorden. Dit wordt vlak voor Pasen geplaatst en gaat over ons, onze boerderij, onze webwinkel en onze ambities in het algemeen, los van de gehele fosfaatkwestie. De journalist gaf aan wel drie verhalen te kunnen vertellen over onze boerderij en dat terwijl we naderhand nog van alles bedachten wat we níet hadden benoemd. Gooi er bij ons een kwartje in en wij vertellen úren over ons werk op en voor de boerderij.

Vorige week woensdag het artikel in De Volkskrant. Wát een prachtstuk, paginagroot met een krachtige en sfeervolle foto, een heldere beschrijving van de situatie en informatie over de verschillende zeldzame runderrassen. Het heeft wat teweeggebracht, in de politiek en in de media. De Wereld draait door op woensdagavond: Opeens benoemde Wim Pijbes van het Rijksmuseum de situatie van deze runderrassen, naar aanleiding van ‘ons’ artikel. Matthijs hield het artikel omhoog. Gelukkig werden wij van alle kanten getipt, want wij wisten helemaal van niets en zaten te wachten op een item van een collegaboer op het RTL Nieuws. Mediacircus alom hier en wij zijn een campagneteam geworden.

Deze week is de mediadrukte wat afgezwakt en zijn wij meer op de achtergrond hard aan het werk, samen met SZH. Ondanks de verdrietige omstandigheid dat ons zo strijdbaar maakt, is het wel ontzettend kicken dat alle inzet van ons, onze collega’s en andere betrokkenen zoveel teweegbrengt. Wij voelen ons des te sterker, gemotiveerder en energieker om ons er in vast te blijven bijten. Wij houden hoop!